Geðveikur fréttaljósmyndari (W. Eugene Smith 1918-1978)...

"Sticks and stones may brake my bones" - ég gleymi aldrei þessari setningu úr ljósmyndabók W. Eugene Smith sem ég tel einn besta fréttaljósmyndara sem hefur lifað. Smith myndaði mikið á stríðstímum og varð smám saman geðveikur á allri þeirri hörmung sem hann upplifði. Eitt sinn kom hann ásamt herflokknum sem hann fylgdi að um árs gömlu barni. Það var illa slasað vegna sprengju sem hafði sprungið nálægt því. Hann segir: "Það var ekkert sem við gátum gert. Heilinn sást í gegnum sár á höfðinu. Barnið dó í örmum eins hermannsins. "

Það er skiljanlegt að menn sturlist við slíkar aðstæður. Hann lenti oft í hrikalegum aðstæðum og horfði á bandaríska hermenn deyja. Hann fékk svo sprengjubrot í sig og varð að yfirgefa stríðið. Hann reyndi að verða venjulegur borgari aftur en martraðir og ofskynjanir herjuðu á hann alla tíð. Hann sat löngum í bíl sínum og vildi ekki hitta neinn. Líf hans var að þurrkast út og það eina sem hann hafði til að sýna líf sitt voru myndir af frá stríðssvæðum og inn á milli rómantískar myndir úr stórborgum.

Smith var blaðaljósmyndari sem lagði allt undir og endaði á deyja  einsamall. Hann skildi eftir sig þúsunda frábærra ljósmynda sem sýna svart á hvítu þá hörmung sem stríð er fyrir mannkynið.

Smith tók hreinræktaðar fréttamyndir en að auki stillti hann stundum upp myndum (ekki af vígvellinum) til að ná meiri áhrifum í myndir sínar. Eins lík er hér að neðan af líkvöku. Þá fékk hann konurnar til að raða sér á ákveðinn hátt til að ná sem bestri mynd. Fyrir neðan hana má sjá myndina þar sem hermaður heldur á barni sem dó í höndum hans. Gríðarlega magnþrunginn mynd.

Það eru til margar bækur um W. Eugene Smith og hvet ég alla sem una góðum myndum að kaupa sér bók með myndum eftir hann. Sá sem skoðar þær verður ekki samur á eftir.